Տպավորություններ Տերյանից

Այսպիսի մի քարացած կարծրատիպ կա թե Տերյանը գրել է միայն տխրություն և թախիծ արտահայտող բանաստեղծություններ թերևս այպես է:Օրինակ ինձ վրա մեծ տապավորություն թեղեց ՙԴժկամ նայում են ժայռերը խոժոռ՚  բանաստեղծությունը:

                                                                                                                                                       Դժկամ նայում են ժայռերը խոժոռ,

Տխուր խաղում են ալիքները ժիր. —

Ընդունիր հոգիս մոլոր, մենավոր,—

Վերջին աղոթքիս խոսքը մի՛ մերժիր։

Սողում են դանդաղ օրերը անծիր,

Կորած Է մթնում մոլոր իմ ուղին.—

Քնքուշ խոսքերով թախիծըս ցրիր,

Անխոս ամոքիր ցաված իմ հոգին։

Մի անմեռ ցավ կա երկրում այս տխուր,

Մի ցուրտ, հոգեմաշ հուսահատություն

Կորցըրած հավետ և՛ երազ, և՛ հուր,

Ես վերջին անգամ քե՛զ եմ աղոթում։

Դժկամ նայում են ժայռերը խոժոռ.

Տխուր խաղում են ալիքները ժիր.

Փայփայիր սիրտըս հավետ մենավոր,

Վերջին աղոթքիս խոսքը մի՛ մերժիր...

Տերյան կարդալիս ուղղակի աչքերիտ արջևով անցնում են այն ամենը ինչ զգացել է Վահան Տերյանը